Życie codzienne osób z niepełnosprawnościami jest pełne wyzwań, które dla wielu z nas pozostają niewidoczne. Pomimo postępu technologicznego i zmian społecznych, które zwiększają świadomość na temat potrzeb osób z niepełnosprawnościami, wiele barier nadal utrudnia im pełne uczestnictwo w życiu społecznym, zawodowym i kulturalnym. Bariery te można podzielić na fizyczne, komunikacyjne, społeczne oraz systemowe.
Bariery fizyczne
Bariery fizyczne są jednymi z najbardziej widocznych i dotkliwych przeszkód dla osób z niepełnosprawnościami ruchowymi. Brak podjazdów, wąskie drzwi, schody bez poręczy czy niewłaściwie zaprojektowane łazienki to tylko niektóre przykłady. Choć wiele miast podejmuje kroki w kierunku poprawy dostępności, to wciąż wiele miejsc publicznych pozostaje nieprzystosowanych. Brak odpowiednich udogodnień w przestrzeni publicznej ogranicza mobilność i możliwość samodzielnego funkcjonowania.
Bariery komunikacyjne
Osoby z niepełnosprawnościami sensorycznymi, takimi jak niesłyszący czy niewidomi, często napotykają na trudności komunikacyjne. Brak napisów w programach telewizyjnych, niedostateczne oznakowanie w alfabecie Braille’a, brak tłumaczy języka migowego w instytucjach publicznych to tylko niektóre z problemów. Komunikacja jest kluczem do integracji społecznej, a jej brak prowadzi do izolacji i marginalizacji.
Bariery społeczne
Społeczne bariery wynikają z uprzedzeń, stereotypów i braku zrozumienia. Osoby z niepełnosprawnościami często spotykają się z dyskryminacją na rynku pracy, w edukacji czy w codziennych interakcjach. Brak świadomości i empatii ze strony społeczeństwa prowadzi do wykluczenia społecznego. Edukacja na temat niepełnosprawności oraz promowanie pozytywnych postaw są kluczowe w walce z tymi barierami.
Bariery systemowe
Bariery systemowe to przeszkody wynikające z przepisów prawnych, polityki i braku odpowiednich programów wsparcia. Pomimo istnienia wielu międzynarodowych konwencji i krajowych ustaw, które mają na celu ochronę praw osób z niepełnosprawnościami, ich wdrażanie często pozostawia wiele do życzenia. Brak odpowiednich środków finansowych, niewystarczające programy rehabilitacyjne, a także biurokratyczne procedury to tylko niektóre z problemów, z jakimi muszą się zmagać osoby z niepełnosprawnościami.
Zadanie publiczne jest finansowane ze środków PFRON przyznanych przez Samorząd Województwa Lubelskiego
