Stare Miasto w Lublinie. Zaułki, które warto odwiedzić

Zaułek Hartwigów to jedno z ulubionych miejsc lublinian. Schody prowadzące z Placu Rybnego na ulicę Kowalską zostały tak nazwane na cześć jednej z lubelskich rodzin: fotografa Edwarda oraz poetki Julii. Niegdyś w tym miejscu była zlokalizowana Cloaca Maxima – otwarty kanał odpływowy zbierający wody opadowe i nieczystości z terenu Starego Miasta. Z powodu częstych awarii, na początku XIX wieku zamieniono go na kanał podziemny, a nad nim zbudowano schody.

Jednym z najbardziej urokliwych miejsc w Lublinie jest Zaułek Panasa, czyli schody, które  prowadzą od placu Po Farze w kierunku kościoła pod wezwaniem św. Wojciecha mieszczącego się na ulicy Podwale. Zaułek nazwany został imieniem znanego lubelskiego teoretyka literatury i znawcy kultury żydowskiej profesora Władysława Panasa w 2006 roku. Powyżej schodów po lewej stronie w miejscu dzisiejszych kamienic dawniej stał mur obronny prowadzący do Bramy Grodzkiej.

Ze średniowiecznych obwarowań Lublina zostały nie tylko Brama Krakowska i Brama Grodzka. Przechodząc przez tę pierwszą, warto od razu skręcić w prawo – na samym końcu podwórza na tyłach kamienic przy ul. Jezuickiej wznosi się jedyna istniejąca dziś baszta. To tzw. Baszta Półokrągła, zwana inaczej Gotycką. W okresie staropolskim w jej wnętrzu wyrabiano grube świece kościelne. Zwieńczenie baszty ze stożkowym hełmem zostało zrekonstruowane w latach 80. ubiegłego wieku.

Jego nazwa jest związana z funkcją, jaką kiedyś pełnił – placu targowego, na którym handlowano rybami złowionymi w Czechówce. Znajdowały się tu także, kilkakrotnie niszczone przez pożary, drewniane budynki – łaźnia miejska i dom publiczny, prowadzony przez mieszkającego nieopodal miejskiego kata. Dopiero w XIX wieku plac stał się miejscem reprezentacyjnym, przy którym stanął pałac Pawęczkowskiego, jeden z najelegantszych gmachów ówczesnego Lublina.

Niezwykle urokliwa uliczka na Starym Mieście. Ulica Ku Farze prowadzi z Grodzkiej na plac Rybny. Była ona pierwotnie jednym z nielicznych przejść wewnętrznych w obrębie zabudowy Starego Miasta. Przejście to zostało zamurowane w XVIII wieku podczas rozbudowy kamienicy przy ul. Grodzkiej 14. Przywrócono je w 1954 roku. Wtedy też nadano uliczce obecną nazwę. Miejsce to często wybierają młode pary na plener zdjęciowy.