Potrafimy wskazać je na mapie, często też wiemy, jakie najważniejsze obiekty znajdują się na ich terenie, ale jest jedna rzecz, nad którą w kontekście dzielnic i osiedli Lublina raczej się nie zastanawiamy. A szkoda! Mowa tu o ich nazwach, które – jak się okazuje – mają bardzo zróżnicowany rodowód. Dlaczego Czuby to Czuby i skąd wzięła się nazwa Kalinowszczyzna? Dowiecie się już za chwilę!
3. Kalinowszczyzna, Hajdów, Zemborzyce – nazwy dzierżawcze
To grupa zdecydowanie najliczniejsza. Nazwy dzierżawcze, jak sama nazwa wskazuje, wywodzą się od imion bądź nazwisk swoich właścicieli. W Lublinie należą do tej grupy:
- Kalinowszczyzna – nazwa pojawia się w pierwszej połowie XVIII w. i bierze się od nazwiska rodu Kalinowskich, którzy przejęli tereny wcześniejszego Przedmieścia Lwowskiego;
- Hajdów – miano to dzielnica zawdzięcza swojemu właścicielowi, człowiekowi o nazwisku Hajde (wcześniejsza nazwa, Żydowskie, wskazuje na pochodzenie właściciela);
- Czechów – ziemie tutejsze należały początkowo do osoby, którą nazywano Czech – była to albo pełna nazwa osobowa, albo skrót od imienia Czesław (por. Krzych – Krzysztof, Stach – Stanisław). Nie należy natomiast wiązać jej z osadnictwem czeskim;
- Wrotków – nazwa ta ma zaskakująco wiele wspólnego z… Wrocławiem: pochodzi bowiem od tego samego imienia Wrocisław. Powstała jednak od zdrobnienia tego imienia do formy Wrotek albo Wrotko;
- Bazylianówka – dawniej byłą jurydyką ojców Bazylianów;
- Abramowice – stara nazwa folwarku należącego do człowieka o imieniu Abram (wskazującego najprawdopodobniej na pochodzenie żydowskie);
- Bronowice – nazwa pochodzi bądź od zdrobnienia imienia Bronisław – Bron – bądź od imienia Bruno;
- Zemborzyce – nazwa pochodzi od imienia Zemborza (lub Zęborza) i po raz pierwszy pojawia się już w źródłach z XIV w.;
- Kośminek – miano to dzielnica zawdzięcza Michałowi Kośmińskiemu – swojemu dawnemu właścicielowi.
Dobrze się czyta, bo zwięzła praca, a kto chce – wie na czy się oprzeć aby poszerzyć wiedzę.