Teatroterapia Lubelska. Ruszyła kampania edukacyjna #krąg wsparcia

1
388
Fot. Valeriya Litvinova

Celem kampanii edukacyjnej #krąg wsparcia jest zwrócenie uwagi lokalnych społeczności na osoby z niepełnosprawnością intelektualną żyjące w naszym otoczeniu, które pracują w teatrze i grają spektakle dla publiczności z Lublina i Polski.

Co to jest „krąg wsparcia”?

Krąg wsparcia to forma środowiskowego systemu wsparcia osób z niepełnosprawnością intelektualną.

– Idea kręgów wsparcia nakłada się na doświadczenia Lubelskiej Teatroterapii. W ramach modelu prowadzonego przez Teatroterapię wypracowano przez ostatnie dwadzieścia parę lat rozwiązania dotyczące sytuacji zabezpieczenia prawno-finansowego i społecznego osoby z niepełnosprawnością intelektualną, gdy z przyczyn naturalnych straci oparcie w rodzinie – wyjaśnia Maria Pietrusza-Budzyńska, szefowa Teatroterapii Lubelskiej.

Jej zdaniem, teatr w naturalny sposób daje możliwość tworzenia kręgów wsparcia ze względu na swoją wspólnotowość oraz planowania skoncentrowanego na osobie (aktora). – Robiąc i wystawiając spektakle dla różnej publiczności stwierdziliśmy, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną, aktorzy Teatroterapii Lubelskiej chcą żyć na równych prawach w społeczności lokalnej. Chcą być zaakceptowane i czuć się częścią tej społeczności. Chcą znaleźć sens życia dla siebie wśród innych ludzi – podkreśla Pietrusza-Budzyńska.

Jak budować kręgi wsparcia

Co istotne, aby było możliwe znalezienie sensu życia przez człowieka z niepełnosprawnością intelektualną, trzeba było obudzić w każdym z nich wolę życia. Zapewnić im wsparcie w rozwoju indywidualnym, a także stworzyć sieci kontaktów społecznych oraz budować system kompleksowych lokalnych usług wspierających.

– To wieloletni proces tworzenia człowieka samodzielnego i samostanowiącego o sobie. Podstawą tych działań była praca nad odkrywanie potencjału przez osobę niepełnosprawną, a przez to wpływanie na bieg zdarzeń oraz zapewnienie poczucia sprawstwa i znalezienia sensu życia – dodaje szefowa Teatroterapii. – Hasło: „Przyszłość zaczyna się dziś” powinno towarzyszyć każdej rodzinie z osobą niepełnosprawnością intelektualną, która myśli o bezpiecznej przyszłości swojego dziecka i…nagle zdaje sobie sprawę z nieuchronności przemijania…

Przyszłość zaczyna się dziś

Wszystkie osoby-aktorzy Teatroterapii Lubelskiej, czyli 25 uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej mają uregulowaną sytuację na wypadek śmierci rodziców.

– Główną składową sukcesu aktorów Teatroterapii Lubelskiej stały się osobiste relacje w teatrze i dzięki temu wypracowano model dobrego życia w społeczności lokalnej – mówi Maria Pietrusza-Budzyńska.

Fot. Marian G.Maruszak

Głównym celem zadania jest więc propagowanie przez Teatroterapię Lubelską modelu pracy środowiskowej opartej na budowanym przez 26 lat Kręgu Wsparcia przez teatr/ w teatrze /i dzięki teatrowi. Od początku istnienia, czyli od 1995 roku Teatroterapia Lubelska przez wszystkie działania teatralne w terapii zajęciowej wypracowywała model dobrego życia w społeczności lokalnej.

Bezpieczna przyszłość

Proces terapeutyczny oraz osiągnięcia osób z niepełnosprawnościami zostaną ukazane na stworzonych filmach – kolażach. Mają stać się one narzędziem promocji aktywności osób niepełnosprawnych w różnych dziedzinach życia społecznego i zawodowego.

– Każdy film będzie ukazywał mocne strony osób niepełnosprawnych intelektualnie. Planujemy, aby osoby z NI (niepełnosprawnością intelektualną – przyp. red.) dały świadectwo swojego życia w formie wywiadów, które obejmą informacje o życiu osoby, potencjale, pasjach, marzeniach. Projekt promujący aktywność osób z niepełnosprawnościami pozwoli wybudować ramy dla tworzenia nowej przewodniej idei modelu „Bezpieczna Przyszłość” przez pokaz kręgu wsparcia, który powstał w Teatroterapii Lubelskiej – wyjaśnia Pietrusza-Budzyńska.

Uczestnicy WTZ Teatroterapia byli m.in. wolontariuszami przy szlachetnej paczce, WOŚ-pie, mają własne mieszkania, wyjeżdżają sami na turnusy rehabilitacyjne, udzielają wywiadów, organizują pomoc swoim starym rodzicom, grają spektakle I rozmawiają z publicznością, pracują w ZAZ-ie, mają swoich lekarzy, osoby i instytucje zaprzyjaźnione, a co ważne potrafią skorzystać z ich pomocy. Dzięki temu wiedzą dokąd i po co mają się udać. Wiedzą też i nie boją się, że zostaną sami po śmierci swoich rodziców czy opiekunów.

Subscribe
Powiadom o
guest
1 Komentarz
oceniany
najnowszy najstarszy
Inline Feedbacks
View all comments
trackback
25 dni temu

[…] W MEDIACH CategoriesAktualności […]